Chaseverslag van 8 juli 2004 door Menco en Helmut

Hier kunt u vragen stellen en beantwoorden over het chasen van onweer en onweerswolken, zoals supercells etc.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Thunderknight
Member
Member
Berichten: 14
Lid geworden op: 29 nov 2004 22:28

Chaseverslag van 8 juli 2004 door Menco en Helmut

Bericht door Thunderknight » 05 dec 2004 17:47

Hallo onweerliefhebbers.

Donderdag 8 juli, aan het begin van de middag wringt een depressie een actief buiengebied via België Nederland in. Tegelijkertijd ontstaan er een aantal fikse buien op de lijn Rotterdam Texel. De actieve buien vanuit België intensiveerden enorm door de behaalde temperaturen in Nederland, deze kwamen namelijk rond een uur of twee al bij de drieëntwintig graden. Al gauw werd er ook grote hagel gemeld, zo vielen er brokken van 3 /4 cm in de buurt van Eindhoven en Nijmegen. Deze alsmaar intensiverende buien koersten met een noordelijk georiënteerde stroming naar (surprise) het Noorden. Het duurde dan ook niet heel erg lang voordat deze mijn woonplaats aandeden (Drachten)
De begon een beetje slecht, druilerige regen uit saaie nimbostratus bewolking. Maar al gauw klaarde de boel en er ontstond wat cumulus mediocris. Tevens werd er meer cirrus en altocumulus zichtbaar. Het duurde dan ook niet lang voordat de mediocris, congestus(de laatste fase van de cumulus) werd, wat toch meer in de richting van serieuze convectie wijst. Rond een uur of twee zette ik de radarbeelden aan en zag een lijn actieve buien ontstaan in Noord-Holland. Helmut, die helaas moest werken, kon dit niet weten dus ik dacht laat ik hem eens bellen. Na een hoop gevloek kwam hij tot de conclusie dat hij mogelijk wat eerder klaar zou zijn, verder sprak ik met hem af dat als het in de buurt zou gaan knetteren ik heb opnieuw zou opbellen. Helaas kwam er het een en ander tussen, ik moest even oppassen bij een kameraad, boodschappen doen en was zelfs helemaal niet thuis om radarbeelden te bekijken. Ik besloot om Helmut te bellen vanwege het feit dat ik even niet beschikbaar was. Dat was verder allemaal oké (had ook niet anders verwacht )
Tijdens het boodschappen doen had ik al het idee dat de cirrus in het zuiden bij het aambeeld van de klassieke Cb Capillatus hoorde. Een onweersbui dus. Maargoed, na de pizza’s, sla, en sladressing afgerekend te hebben stoof ik weer terug, het was inmiddels erg warm en benauwd.
Gelukkig was mijn kameraad (Rik) ook geïnteresseerd in onweer en al gauw stonden we bij hem op het dak. Nu werd de boel toch wel heel duidelijk. In het zuiden spreidde een aambeeld zich enorm uit met de inflow in het oosten. Deze cel, die Drachten westelijk voorbijtrok werd begeleid door welteverstaan 1 rommeltje. Gelukkig was het een multicel en al gauw kwam cel nummer twee als een soort aanhangsel op Drachten af. Nu begon het er wel heel spectaculair uit te zien. Een nieuwe cel stoof opnieuw Drachten westelijk voorbij maar dit keer met een onafgemaakte shelfcloud en een idioot regengordijn. In het zuiden werd nu een toch heel duidelijk windstotenfront zichtbaar. Je zag dat de bui zijn uiterste best deed om er een shelfloud van te maken, en dat lukt ook aardig moet ik zeggen. Een mooie arcusboog werd zichtbaar waaronder minstens elke 15 sec. een prachtige CG te zien was. Ook werd er nu een cel zichtbaar in het oosten, we werden als het ware dus ingesloten in het onweer. (nu had ik daar niet al te veel moeite mee ) Na het voorbijtrekken van de shelf begon het flink te druppen. Ook was continue gerommel hoorbaar. Helaas is het bij overtrekkend onweer vaak egaal grijs omdat je in de neerslagzone zit. Toch, ving mijn oog een aantal mooie bliksems die allemaal opgevolgd werden door heerlijk geknetter. Even hoopte ik nog op een inslag dichtbij met de daarbij horende supersonica, maar tevergeefs. Het continue gerommel ging door, wat veroorzaakt werd door alledrie de cellen. Plotseling besefte ik dat ik een ontzettend gave mogelijke chase had misgelopen. Gelukkig gingen we pizza’s eten en kon ik zo even bekomen van het onweer.
Na het eten kwam ik erachter dat ze internet hadden, als een gek begon ik info te downloaden en ja hoor…wat een inslagen. http://www.blikseminslagen.com liet prachtige multicellen zien in het noorden van Nederland. Wat hij ook liet zien was een staart van cellen op de grenslijn Nederland Duitsland. Een soort verticale buienlijn die dus langs de grens richting Nood Oost Noord trok. Poeh, daar zat me toch ook een activiteit in! Opeens ging me mobiel, het was Helmut. ‘Menko, ik ben vrij’, zei hij… Ik hoefde niet al te lang na te denken om tot een conclusie te komen. Ik vroeg Rik of hij mee wilde maar die moest helaas alweer oppassen. Dan maar met z’n tweeën. Ik fietste snel naar huis, waar Helmut me 15 minuten later zou komen ophalen. Eenmaal thuis pakte ik m’n spullen en bekeek ik nog even de radarbeelden. Nog steeds was de actieve verticale lijn te zien langs de Nederlands Duitse grens. Mijn plan was dus om zo snel mogelijk naar het noordoosten Dtsl in te koersen zodat we zoveel mogelijk van de buien konden meepakken.
Na een kleine 5 minuten gewacht te hebben begon de chase nu echt. Het was nu kwart voor 8 en Helmut stemde in met mijn plan; richting Winschoten en vervolgens Duitsland in. Meteen al op de A7 zagen we de prachtigste buien. Aan onze zuidzijde zagen we de verticale buienlijn waarbij de laatste en dus ook verste bui geweldig mooie convectie opzoog en het aambeeld zag eruit als een schoolvoorbeeld supercel.
Nu was het (nog) geen supercel maar toch. Aangezien we de bui zeker zouden pakken besloten we om lekker rustig door te rijden. Het verkeer zat gelukkig mee dus de teller bleef zo’n beetje hangen tussen de 100 en 120. Eerst passeerde we een dode bui met nog een mooi regengordijn. Eenmaal uit de grijze massa werd de buienlijn weer zichtbaar. Het zag er nu toch wel HEEL spectaculair uit, prachtige buien met idioot explosieve convectie. De inflow van de cellen zoog al het moois op en de congestustorens van de inflow bleven maar rijzen. Eerst calvus, vervolgens capillatus. (van congestusvorm naar cirrusvorm)
We reden op de achterkant van een van de noordelijkste buien af van de verticale buienlijn. Alles achter deze bui zouden we dus in principe mee moeten pakken.
Vlakbij de Duitse grens besloten we om de auto even bij een tankstation neer te zetten voor wat foto’s. En ja hoor! Een prachtige crawler kroop over de achterzijde van de bui, pulseerde een aantal keer om er vervolgens toch nog een CG van te maken, echt geweldig! Op http://www.estofex.com had ik gelezen dat er in de buurt van München en zuid Nederland al supercellen ontstaan waren. Die criteria had ik zelf ook al voorgeschreven na een melding van ijsbrokken rond de 4 cm in Nederland.
Zo ook bij deze bui, een grote witte hagelzone met grijze grove valstrepen werd zichtbaar aan de noordzijde van de achterkant van deze bui. We besloten nu om flink door te rijden omdat we hemelsbreed de bui niet mooi konden pakken, de Duitse snelwegen zijn namelijk meestal recht toe recht aan. We reden nu een heel stuk achter de eerste bui aan, met in ons achterhoofd het toetje, namelijk de rest van de buien op de lijn! Stukje bij Beetje kwamen we steeds iets dichterbij de bui. De een na de andere prachtige CG volgde elkaar in rap tempo op. Een CG sloeg (waarschijnlijk) zelfs heel dicht bij in omdat er een vaag rookwolkje verscheen op de plek waar de CG leek in te slaan. We hoorden echter geen knal en zo’n kabaal maakt de auto ook al weer niet…
Opnieuw hadden we zicht op een adembenemende flits die zeker 3 sec zichtbaar was. Eerst een prachtige heldere vertakte CC die na tig keer pulseren toch weer tot de conclusie kwam om er maar 3 pulserende superfelle Cg’s van te maken! We hoefden dan ook niet lang na te denken om even te stoppen en hiervan foto’s te maken. Helmut nam video’s en foto’s en ik foto’s, ik durf te wedden dat ik er een op spiegelreflex heb vastgelegd en de Video van Helmut is ook geslaagd. We besloten nu echter om deze bui weg te laten trekken richting Denemarken en zelf de volgende buien op te wachten omdat inhalen toch niet meer lukte.

Dit verslag is geschreven door mijn chasemaatje Menco v. d. Ley

Met vriendelijke groet Helmut
Een dreigend gerommel, steeds luider, natuur wordt opeens stil.
De wind trekt aan, het word iets kil.
Het gerommel zwelt aan, het geflits neemt toe.
De smaragd groene lucht.....I'am in heaven.

Plaats reactie