Helmut's Reisverslag door de sneeuw op de A50

Bent u getuige van extreem weer (geweest) dan kunt u dat hier melden.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
dvdijk
Senior Member
Senior Member
Berichten: 424
Lid geworden op: 31 okt 2004 16:24

Helmut's Reisverslag door de sneeuw op de A50

Bericht door dvdijk » 27 nov 2005 21:53

Reisverslag van wat eigenlijk een weekendje naar Gemmenich (België) had moeten worden.


We hadden (Nynke en ik) er erg veel zin in om een eerste kleine vakantie met Gerbrich (onze dochter van 8 maanden) door te brengen in Gemmenich.
Samen met haar en Aafje (schoonmoeder) van vrijdag tot maandag.

Vrijdagmorgen zijn we vertrokken om 9.30 uur, van te voren hadden we het weer al nauwlettend in de gaten gehouden, er was ten slotte een onstuimige dag voorspeld voor de kustprovincies en voor het zuidoosten en oosten van het land sneeuwbuien.

Al met al geen voorspelling waarvan men in Nederland dacht dat dit wel eens heel anders zou kunnen uitpakken.
Op het moment van vertrek nog een keer de radarbeelden bekeken. En het leek er inderdaad op dat het bij de voorspelling bleef zoals het KNMI ons deed voorkomen. Navraag op diverse sites leverde hetzelfde op. Het vreemde wat ik wel vond was dat de Duitse meteorologische dienst meer waarschuwde voor zware sneeuwval.

Daarom besloten we over Zwolle Apeldoorn Arnhem te rijden omdat we dan na Apeldoorn bij Restaurant De Brink konden eten en Gerbrich haar warm hapje konden geven. De honden hebben dan ook de gelegenheid om te piesen en een loopje te hebben.
Ten slotte stond er een stormachtige wind langs de kust en dat zou wel eens voor verkeersproblemen kunnen zorgen zoals we al lazen op de KNMI site.
Daarbij lieten ze een kaartje zien met de gevaarlijke zones. De keuze over Apeldoorn leek op dat moment de beste keuze.
Zoals gezegd vertrek om 9 uur 30.
Het verkeer was als normaal, totdat we ter hoogte van Heerenveen waren.
Er doemde een donkergrijze luchtmassa voorons op die een beetje onheilspellend uitzag.
Eenmaal onder die massa viel het ook wel mee. Dachten we.

Voorbij Heerenveen nadat we de afslag Zwolle genomen hadden, zagen we in het begin tot ons vermaak dat er op auto´s sneeuw lag die ons te gemoed kwamen.
Niet veel later begon het licht te sneeuwen en het landschap om ons heen veranderde langzaam naar een witte wereld. Dat was tussen Zwolle en Apeldoorn. Tot onze schrik zagen we ook dat de sneeuw op de vluchtstrook steeds dikker werd en het duurde nog geen kilometer of reden opeens door de sneeuw die ook op de hoofdrijbaan bleef liggen nog maar 30 kilometer per uur.

Ondertussen hadden we de fileberichten gehoord en men had het over een kleine file ter hoogte van Apeldoorn en Arnhem.
Inmiddels waren we nog maar 2 km verwijderd van het AC restaurant De Brink. We waren net Apeldoorn voorbij toen we geheel tot stilstand kwamen. Ondertussen lag er al om ons heen een goede 10cm sneeuw, dat was om 11 uur. Het verkeer was in zijn geheel tot stilstand gekomen en we hoorden op dat moment dat er een file stond van een dikke 20 kilometer.

Om ons heen sneeuwde het best hard, het zicht was nog geen 200 meter op sommige momenten. We zagen vrachtauto’s die al moeite hadden met een licht glooiing in het wegdek en hielden de zaak op.
Van strooiwagens op sneeuwschuivers was nog nergens wat te zien.
Om 12 uur werd het steeds duidelijker dat we een lange dag zouden krijgen, het nieuws nauwlettend in de gaten gehouden hoorden we ook dat het KNMI waarschuwde voor zware sneeuwval. Dat was voor ons al werkelijkheid geworden. Ondertussen moest Gerbrich haar middagmaaltje hebben en we waren nog geen 900 meter vanaf het restaurant. We kwamen maar zeer moeizaam dichterbij. Al het verkeer werd steeds chaotischer. Mensen parkeerden hun auto op de vluchtstrook. Mensen liepen naast de file op. Inmiddels hadden we vanaf 11:30 stilgestaan en was het 14:30; 3 uur stilstaan zonder maar 1 meter vooruit te komen.
Op het moment dat we wilden uitstappen om ook maar de auto te laten staan kwam er politie die ons onderbegeleiding naar het wegrestaurant bracht. Daar waren we heel blij mee want ondertussen was het niet meer leuk voor de kleine. Met ons nog een tiental echtparen ook met een kleine. Chapeau voor de klpd. Daar aangekomen konden we eindelijk wat opwarmen.

We kregen te horen dat we hier toch wel zeker een paar uurtjes zouden moeten blijven want, er was geen doorkomen aan. De radio meldde al over het verkeersinfarct, de eigenaar die ik even later aansprak, zei dat het al sinds die ochtend 8 uur al stilstond. De hoofdreden zou zijn dat de zware vrachtauto’s de kleine heuvels niet opkwamen door de sneeuw die inmiddels was veranderd in een 5 cm dikke ijslaag. Tussen Apeldoorn en Arnhem ligt de Veluwe en mensen die deze route al eens gereden hebben weten dat dit redelijk heuvelachtig is.

Om een beeld te krijgen hoe dit was om in een restaurant te zitten en de hele dag naar buiten te kijken om mensen stug in hun auto te zien zitten en dan in 4 uur tijd 100 meter te rijden.
Ook was te zien hoe aso sommige mensen worden in een dergelijk situatie, voorbeelden zag iedere 5 minuten wel. En de meesten kregen dan ook de rekening gepresenteerd doordat hun auto kwam vast te zitten of blikschade kregen. Diverse motorrijders zaten verkleumd bij hun motor. Sommigen lieten de motor staan tegen de vangrail.
Om 18 uur begon het weer iets te rijden. En na 10 minuten dat het begon te rijden zagen we veel mensen de auto weer instappen. Mijn gevoel zei dat we maar nog even moesten wachten. En binnen 15 minuten nadien stond alles weer muurvast. Ik had het erg te doen met die mensen die een warm restaurant verlieten om na 15 minuten weer vast te zitten.
Het werd steeds later en de berichten werden steeds grimmiger, meer dan 800 kilometer file in Nederland, wegen afgesloten, elektriciteitskabels boven de weg kapot zowel in zeeland als Duitsland, mensen in de oostelijke deel van het land zonder stroom. Hulptroepen die de mensen in nood niet konden bereiken. De strooidiensten konden niet bij de wegen komen

Ons doel om Gemmenich te bereiken voor het eind van de dag konden we ondertussen vergeten. We kregen steeds meer zin om te keren en de volgende dag opnieuw te proberen.
19 uur het journaal liet beelden zien van de chaos op de weg op de tv in het restaurant. Iedereen in het restaurant was muisstil, het besef dat dit nog heel lang kon duren drong tot iedereen door. Toen kwam het weerbericht en de vooruitzichten waren niet goed voor een verdere reis naar Belgisch Limburg. Er werd gewaarschuwd voor vergelijkbare situaties als hier op de A50. In het restaurant zat een zakenman die zijn laptop aan had staan en had hem gevraagd of ik even mocht kijken op de bekende sites. Radar gaf een duidelijk beeld wat er gaande was de afgelopen uren en wat de komende uren nog zou brengen. Men kon heel goed zien hoe de twee lagedruk gebiedjes langzaam om elkaar heen draaiden. Geen goed teken.

Om 20 uur was de sneeuwval afgelopen. Ondertussen hadden we met een paar koppels gevraagd aan de eigenaar van het restaurant of ze langer wilden open blijven, want voor 21uur zouden we nog niet weg kunnen. Gelukkig zag hij de noodzaak ook in en hield de zaak open zolang het nodig was. Hiermee waren veel mensen blij, want een paar uur in een auto zitten zagen velen niet zitten en al helemaal niet met kinderen.
De uren verstreken en een soort saamhorigheid begon te ontstaan onder de mensen in het restaurant. We zaten ten slotte allemaal in dezelfde situatie, en hoe graag we het ook wilden.
Er was geen enkele mogelijkheid om weg te komen.
2 uur ‘s nachts: Langzaam maar zeker kwam er beweging in, en nadat het al een 30 minuten aan het rijden was, met gemiddeld tempo stapvoets. Besloten weer een deel van de mensen om weer de gok te wagen en verlieten het restaurant. 15 minuten later stond het weer stil.

De reden dat het weer enigszins begon te rijden was dat bergingsdiensten bezig waren met het vlot trekken van vrachtauto’s die de heuvels niet opkwamen.

Berichten van het journaal gaven aan dat de files langzaam oplosten. En om 4 uur ’s nachts reed het weer “normaal”. Het moment waar we besloten om te keren en ook de vakantie maar te laten voor wat hij was. Eenmaal op de weg konden we zien waarom het zo slecht is. Dikke lagen van 5 tot 10 cm ijs hielden vrachtauto’s op hun plek, alleen met een sperdifferentieel kon men enigszins vooruit komen met een vrachtauto. We moesten 2,5 kilometer rijden alvorens we een afslag kregen (eerbeek/loenen/beekbergen). Daar konden we omkeren en richting Zwolle vertrekken. Op de oprit zagen we net de sneeuwschuivers richting Zwolle rijden. We moesten alleen nog door wat opgeduwde sneeuw heen, zo leek het tenminste. Maar het waren brokken ijs die door de sneeuwschuivers waren opgeschoven voor de oprit. Ik moest er wel doorheen.

Op moment dat ik er overheen reed hoorde ik een knal en voelde een trilling door de auto gaan. Maar was wel blij dat we eindelijk weer konden rijden.
Die blijheid was maar voor korter duur. Een brok ijs had iets laten afbreken in mijn automatische versnellingsbak. 5:15 de auto had het begeven. Mijn vrouw en de kleine van 8 maanden kon ik dit niet langer meer aandoen en heb ze bij mijn schoonmoeder in de auto gezet, die gelukkig mee was in haar eigen auto. De ANWB gebeld en toen was het maar wachten. De rest van de familie waren gelukkig wel op weg naar huis en zouden om 7 uur ’s ochtends doodmoe in bed kunnen duiken.

Voor mij zat niets anders op dan te wachten en hopen dat ik snel weer mijn weg zou kunnen vervolgen. Deze hoop werd snel weggenomen doordat de anwb-man dit niet kon reparen. De auto zou moeten worden afgesleept. Het is 6 uur in de ochtend de anwb-man die mij uitstekend heeft geholpen had een bergingsdienst ingeschakeld en een huurauto geregeld. Nu was het wachten op de bergingsdienst. Deze kwam om 6:45, daarna moesten we nog naar Arnhem en onderweg ernaar toe zag ik donkere en erg sinistere beelden op mijn netvlies komen. Kilometers lang stonden er vrachtauto’s en auto’s op de vluchtstrook deze waren of verlaten of hadden schade. De weg leek door de onregelmatige dikke stukken ijs en hier en daar een flink gat in die stukken, op een zeer slechte landweg met diepe gaten in. Ik stuiterde door de cabine van de bergingstruck, terwijl de chauffeur lekker comfortabel op zijn lucht geveerde stoel op en neer deinde. GRRRRRRRR
Het leek net een scène uit een catastrofe film, hier en daar een auto in de middenberm rotzooi overal van mensen die al de hele dag in de file hadden gestaan. Eindelijk we bereikten Arnhem, na wat papieren te hebben ingevuld kon ik eindelijk naar huis met de huurauto.
De spullen uit mijn auto gehaald en mijn terugreis kon beginnen.
Alles verliep goed totdat ter hoogte van Zwolle het wegdek weer wit begon te worden door sneeuwval, even nog in een rijdende file gezeten, maar nadat bij Meppel richting Leeuwarden reed was de sneeuw weg en ik kon weer normale snelheden rijden.

Einde rit om 11:30 de volgende dag, totaal afgelegde kilometers 288 in een tijd van 26 uur.
Kosten spreek ik niet over, want er was voor mij maar 1 ding belangrijk. Dat mijn vrouw (Nynke), onze kleine (Gerbrich) van 8 maanden, mijn schoonmoeder (Aafje), onze twee honden en ik (Helmut) weer gezond thuis zouden aankomen. Dat doel is ons gelukt.

Even dit nog, ik vind dat de overheden zich te laconiek hebben opgesteld wat het weer betreft.
· We hoorden pas om 12 uur dat er grote verkeersproblemen waren rondom Arnhem en Apeldoorn.
· De strooidiensten hebben niet preventief gestrooid. Wat in Duitsland wel het geval was.
· Het weeralarm voor zware sneeuwval is pas na de middag uitgegeven.
· De beheerder van het restaurant De Brink had met eigen ogen gezien dat het verkeer al om 8 uur ‘s morgens langzaam tot stilstand aan het komen was.
· Men had de weg moeten afsluiten voor zwaar verkeer en pas open moeten doen als de heuvels waar de vrachtauto’s moeite mee hadden weer berijdbaar waren.


Kortom een ervaring die ik niet graag meer opnieuw wil meemaken.
Extreme Weather - Thunderstorms ! Devastating and Loud, Windy and Frightening but......always Exciting!

Fred

Bericht door Fred » 27 nov 2005 22:52

Hoi Helmut,

Tjonge wat een ontberingen! Gelukkig ben je met jou gezin weer veilig thuis gekomen, maar kan me teleurstelling levendig indenken. Zoals je al aangaf in jou verhaal is dit idd een extra zware zaak voor mensen met wel heel jonge kinderen. Het weekendje ook nog eens naar de knoppen, vind dit wel heel zielig, hoop stellig dat een volgende vakantie beter uit zal pakken, maar ja dat kan bijna niet anders.


Greetz to all !
Fred

Martijn
Senior Member
Senior Member
Berichten: 157
Lid geworden op: 11 apr 2007 14:36

Bericht door Martijn » 12 apr 2007 14:12

Dat is een erg verhaal, ik schrok al van 92 km file op de A2 wat ik zag staan op Planet.nl, zo te lezen hebben ze slecht gehandeld zodat de situatie erger werd, hier aan de kust was het de hele dag door aan het regenen, 4 graden en ik zag op tv dat het in het oosten van het land dikke pret was, dit zijn gelukkig zeldzame dagen maar zeer vervelend, de volgende dag gingen mijn ouders een weekendje weg en die hadden gelukkig geen last meer in de richting van Duitsland, wel erg witte landschappen hebben ze gezien toen, maar 25-11-05 was een rampdag! :(

Plaats reactie